diedje.reismee.nl

South East Asia trip

Duurde even, maarhier is de start vanmijn Azie blog dan eindelijk! Bereid je voor..het is er lang...
Ik ben ondertusseneen paar dagenin Bangkok geweest, Cambodia en Vietnam rondgereist en vertrek morgen met de bus naar Laos. Ik heb nu al heel veel gezien en vooral heel veel geleerd en ben nog niet eens klaar met Azie haha. Deze trip zorgt er zeker voor dat jedingen thuis waardeerd en wij in dit kleine, natte kikkerlandje toch zeker niet mogen klagen!

Op 16 Februari was mijn Oz trip over en ben ik het vliegtuigin gestapt naar Bangkok. Ik vloog vanaf Melbourne, waar ze me voorat ik het vliegtuig in kon al bezorgd maakte over mijn aankomende trip. Ik had een vlucht van Bangkok naar Amsterdam, maar omdat mijn hele planning gewijzigd was, verviel mijn laatste vlucht. "Als je geen retourvlucht hebt, kan je in Bangok geweigerd worden"..Hoe dan!Naa het is niet ander en tochhet vliegtuig ingstapt, want mijn ticket was al betaald. Zien wel wat er in Bangkok gebeurd. Toch kunnen mijn hersentjes het niet laten om tijdens de 9uur lange vlucht na te blijven denken over deze mededeling. 'Wat al ik wel word geweigerd', 'Wat kan ik zeggen zodat ze me binnen laten?', 'Wat gebeurd er tussen mij en Cape als ik er niet ingelaten word?', want hij zou naar Bangkok vliegen om samen te reizen..Voelde alsof deze vlucht 2x zo lang was!
's Avondsgeland in Bangkok.."moment of truth"..kom ik er zonder problemen in? De man waarbij ik in de rij stond, haatte zijn leven waarschijnlijk, want hij keek zo verveeld en boos.Werd ereerlijk gezegd niet minder nerveus door. Zonder iets te vragen of iets te zeggen kreeg ik een dikke, vette stempel in mijn paspoort en kon ik zonder problemen doorlopen!WAS DAAR DUS AL DAT GESTRESS VOOR!?
Stond ik op mijn tas te wachten toen ik achter me 'Hello"hoorde. Draaide me om en daar stond Cape! Eindelijk weer samen na hem 2 maanden niet gezien te hebben.Wat Australische dollars gewisseld in Thai Baht en kon onze trip eindelijk beginnen.

Het hotel was al geboekt en zijn op het vliegveld een taxi in gestapt en zijn we naar het hotel gebracht. Ons hotel is in Koh San Road, dat is het backpackers gebied in Bangkok. Nadat we waren ingecheckt, zijn we even langs Cissie en Jake gelopen die ook in ons hotel zitten. Jake is een maatje van Cape en Cissie is zijn vriendin en we reizen de komende maanden samen met hun door Azie.
Hebben die avond een klein beetje rondgelopen door Koh San Road en ik wilde graag Nicole en Chreyl zien, die ook in Bangkok waren. Maar we waren best laat en erg moe van de vlucht, dus zonder succes naar het hotel gegaan. Mijn eerste indruk van Bangkok…erg druk en zoo anders dan Australie.

Zijn maar een paar dagen in Bangkok geweest, waar we naar een groot winkelcentrum zijn gegaan. Heb daar na een jaar weer door een H&M gelopen!! In Australie hebben ze geen H&M en had stiekem best moeite om niks te kopen. En het grappige is dat H&M voor de mensen in Thailand een dure zaak is. Toen we de weg vroegen aan een vrouwtje wees ze ons de weg en zei ze “very expensive”. Toen we het gebouw in liepen, bleek dus dat H&M naast een Gucci en een Louis Vuitton zit. En H&M is in Nederland een van de goedkopere zaken haha, wereld van verschil!
Voor het eerst in mijn leven ben ik een tuktuk in gestapt en heb God gesmeekt om me veilig op plaats van bestemming te brengen. Wat een gekkenwerk hier! Kon niet achterhalen of we hier nou links of rechts rijden, want iedereen rijd overal waar plek is. Met zijn 3en naast elkaar, nog even gauw dat busje inhalen, door rood rijden, met de hele familie op 1 brommer, bellen tijdens het rijden en vast nog veel meer dat ik vergeet. En zo rijden ze overal in Azie. En het ergste is dat ik er bijna aan gewend raak dat ik thuis waarschijnlijk opnieuw mijn rijbewijs moet halen hihi.
Zijn naar de Floating market geweest, waar ik even met mijn neus op de feiten werd gedrukt hoe goed we het thuis eigenlijk wel niet hebben. Ze hebben hier geen vaatwasser, de borden worden hier met de hand in de rivier gewassen. En ik sta niet verbaast te kijken als ze zichzelf ook in deze rivieren wassen. De huizen zijn 4 plankjes aan elkaar getimmerd en houd denk ik niet eens regen tegen. Ze hebben hier dus ook geen auto’s of fietsen. Was wel even geschokt hoe arm sommige gebieden zijn. Een goede les dus!
Ook heb ik voor het eerst eten gezien waarvan ik geschokt was dat mensen dit serieus eten. Overal in Bangkok zijn kleine kraampjes langs de weg met van echt van alles! Van ‘normaal’ eten, zoals rijst met kip, naar extreme, zoals gefrituurde insecten, kippenpoten, slangen, schorpioenen en ga zo maar door. In Australie hield ik echt wel van eten en no way dat ik een maaltijd over zou slaan. En het is niet dat ik in Azie op dieet wilde, maar door deze dingen te zien heb je spontaan geen honger meer. Kan me ook niet echt herinneren wat ik in Bangkok gegeten heb!
Heb verder nog niet heel veel gezien en gedaan in Bangkok, maar het is alweer tijd om door te reizen naar Cambodia. We komen hier nog terug, dus de rest zien we dan wel.

We hadden een nachtbus naar Cambodia geboekt. Ik dacht dat het zoals een normale bus zou zijn, maar dit is een bus waar je ook echt in kan liggen. Naja langen mensen zullen moeite hebben om hun benen te trekken, maar ik had niks te klagen! Wat is het soms fijn om klein te zijn haha.
Maar met het comfortabele was het ook wel echt gezegd..de buschauffeur reed al seen idioot (zoals alle Aziatische mensen) en ik voelde de bus gewoon heen en weer wiegen en vlogen door de bochten. Gelukkig zijn we veilig en wel aangekomen in Cambodia! Je bent de bus nog niet uit en het word ‘tuktuk??” vliegt om je oren. Zoveel locals die je een tuktuk aanbieden dat je er gek van word. Leuke is weld at je 9 van de 10 keer altijd een goede deal kunt maken en je voor cheap cheap naar je hotel word gebracht. Eerste stadje was in Siem Reap en zijn we de volgende dag naar Ankor Wat geweest. Dit is een enorm gebied met oude tempels, een soort ruine wat nu erg populair is bij toeristen. We hadden een tuktuk driver gehuurt voor de dag en hij reed ons door Angkor Wat heen. In een van de tempels is de film Tomb Raider opgenomen. Na Siem Reap zijn we met de bus naar de volgende stad Phom penh gegaan waar we ook daar warden opgewacht door tuktuks. We kwamen aan de praat met een best gezellige praatjesmaker en hij sprak erg goed Engels. We hadden een deal dat hij ons naar ons hotel zou brengen en morgen zou komen ophalen om naar de Killerfields te gaan. Het hotel zag er erg leuk uit en het eten in het hotel was erg lekker. Heb voor het eerst weer lekker kunnen genieten van patatjes en een chickenburger zonder bang te zijn voor voedselvergiftiging. De volgende dag zijn we dus naar de killerfields geweest en kregen we een tour door dit gebied. Voor de mensen die willen weten wat het is..google kan je dit heel goed vertellen.. maar het was best heavy om door het gebied te lopen waar zoveel mensen onnodig en gruwelijk om het leven zijn gekomen. Ook hebben we deze dag de cellen gezien in een ander gebied waar de mensen verbleven en werden mishandeld voordat ze naar de killerfields warden gebracht. Deze dag was dus erg heavy en wilden terug in het hotel dus ook even bijkomen van dit. Die avond hebben we in het hotel een paar drankjes naar binnen gewerkt, omdat het hier zo walgelijk goedkoop is. Dubbelshot vodka redbull voor US$0,75!! Zijn we naar een rooftopbar gegaan voor nog wat meer drankjes. Onderweg naar de rooftopbar probeerde twee jongens op een scooter mijn tas van mijn schouder te rukken. Deze poging was mislukt door een snelle reactie van mij..vraag me niet hoe ik dit heb geflikt, maar wat was ik blij dat ik mijn tas nog had. Enige is dat mijn shirt wel naar de klote was geholpen. De volgende dag zijn we met dezelfde tuktuk driver naar een Thaise bokswedstrijd gegaan wat best interessant was. Het was in een soort schuur met de arena in het midden en schreeuwende mensen op bankjes eromheen. We waren voor deze mensen blijkbaar een interessante verschijning, omdat we door iedereen werden aangegaapt wanneer we ze voorbij liepen. Best grappog eigenlijk. Die avond hebben we in een restaurantje gegeten en had ik een noodle dish bested. Dacht laat ik maar eens wat Aziatisch eten proberen en dacht het te kunnen vertrouwen in een restaurant. De dag erna was ik zo misselijk en ziek dat ik niet aan eten kon denken zonder dat mijn maag zich 3x omdraaide. Fijn en vandaag hebben we weer een lange busrit voor de boeg. Die avond zijn we aangekomen in Sihanoukville, wat een erg toeristisch plaatsje is. Gelukkig voelde ik me de dag erna veel beter en hebben we het plaatsje een beetje kunnen verkennen. We hebben vanuit Sihanoukville een trip naar het eilandje Koh Rong Samloem geboekt wat minder toeristisch en kleiner is dan het eiland Koh Rong. Het was een 2uur lange boottrip naar dit eiland en kregen ontbijd en lunch aan boord. We kregen halverwege de kans om even te snorkelen en te zwemmen. Was niet veel te zien, want het water was jammer genoeg niet helder. Maar het was wel lekker verfrissend. Toen we dichterbij kwamen en het eilandje in zicht was, werd ik steeds gelukkiger. Wit strand, blauwe zee en palmbomen. Echt een typisch droomeilandje. Onze bungalows waren simpel maar had alles wat we nodig hebben..bed, douche en toilet en een mooi uitzicht op het strand! Kon het ook niet late nom snel de zee in te rennen nadat we de tassen in onze bungalows hadden gedumpt. Het is wel een eiland en hadden hier ook alleen stroom van 6pm-10pm, geen winkels en de restaurantjes waren dus vergeleken met Sihanoukville erg duur. We hadden maar 1 nacht geboekt, maar hadden gelijk een extra nacht bijgeboekt om even lekker te kunnen relaxen. Na twee heerlijke dagen was het tijd om weer terug te gaan naar Sihanoukville en een bus te boeken naar Vietnam. Visa moest vooraf geregeld worden en dat was best een duur grapje, maarja dat is niet anders. We hadden weer een sleeperbus geboekt en Cape en ik hadden wat spullen in elkaars tassen overgeheveld, want zijn tas kan op slot. Deze busrit was gelukkig stukken beter dan de eerste, maar alsnog niet heel veel slaap. Toen we in Ho Chi Minh, Vietnam aankwamen, had Cissie een taxi geregeld die ons naar het hotel zou rijden. Cape kwam onderweg achter dat de taxidriver een rondje aan het rijden was. Toen de texidriver dit hoorde werd hij heel onvriendelijk en rekende hij $15 voor het ritje. Geld werd letterlijk uit mijn handen gerukt, onze tassen warden eruit gegooid en hij maakte dat hij wegkwam. Leuke eerste indruk van Vietnam! In het hotel kwamen we erachter dat Cape zijn tas was opengemaakt en zijn spullen en mijn camera waren gejat. Geprobeerd dit te melden bij de politie, maar we werden gewoon weggewuifd of we konden gezellig de cel in met drugsverslaafden. Verder is Ho Chi Minh best een leuke city en zoveel schoner dan Cambodia. Hebben hier wat tours gedaan en ben naar de Cu Chi Tunnels geweest. Ook dit heeft met de oorlog te maken. Na Ho Chi Minh zijn we naar het stadje Nha Trang gegaan waar we scooters hebben gehuurd en naar een waterval zijn gereden. Kwamen tijdens het scooterrijden achter dat Vietnamese mensen erg veel moeite hebben met verkeersborden. Nergens een bordje te bekennen waar we heen moesten. Was dus echt een missie om de waterval te vinden. Niemand die Engels kan, dus ik leek soms wel een imbeciel om de weg te vragen met behulp van gebarentaal of wat je het ook kan noeman haha. We hebben we waterval wel gevonden en hebben hier even lekker gechillt en mijn tenen werden in het water behandeld door visjes. Je hoeft dus niet perse naar een spa om dit te laten doen. Hier in dit water kan je het dus gewoon gratisch en voor nietsch doen!
In Nha Trang zijn Cape en ik samen uit eten geweest in een wat duurder restaurant, “Lantarn”. Had een heeeerlijke coconut curry gegeten. Wat duurder is stiekem nog steeds niet duur..had voor deze maaltijd, die ik niet eens opkon, rond $5 betaald hihi. De volgende stad was Hoi An. We zijn hier naartoe gegaan met een nachtbu, maar deze keer was de burtir zo’n drama en echt hell! De rit is slingerdeslang door bergen en de busdriver was aan het inhalen in blinde bochten! Ik heb tijdens deze 12uur lange rit echt geen oog dicht gedaan! Was zo blij dat we eindelijk waren aangekomen in Hoi An! Hoi An is een erg populair stadje, want dit is DE plaats waar je kleding kan laten maken naar jou maat en hoe je het wilt. Zodra je de straat op loopt word je ook door 5 verschillende mensen aangevallen die je proberen hun winkel in te krijgen om kleding, schoenen of tassen te laten maken. Well I’ll have a look..maar er is zoveel keuze dat ik gewoon niet wist wat ik wilde. Heb ik eigenlijk wel iets nodig?? Eigenlijk niet, maar het idee dat je iets speciaals kunt laten maken is best verleidelijk! Maar ik kon de verleiding weerstaan en heb gewoon van dit stadje en de stranden kunnen genieten. Cissie en Jake hebben hier wel kleding laten maken en waren du sook van plan awt langer in Hoi An te blijven dan Cape en ik. Wij hebben een bus geboekt naar de hoofdstad Hue en zouden vanuit daar met de trein naar Hanoi gaan om weer met Cissie en Jake te meeten. Hue was best leuk en hebben daar ook onze eerste regen meegemaakt. Was nog best een geode om een trein te regelen, omdat ze hier altijd alles op alles zetten dat je extra betaald en ze de rest vanhet geld in hun eigen zak kunnen stoppen. Gelukkig hadden Cape en ik al wat research gedaan en konden ze niet anders dan ons de normale, local prijs te rekenen. De trein is stukke duurder dan een nachtbus, maar we wilden niet weer zo’n helse busrit dat we het er wel voor over hebben om wat meer te betalen. We hadden de goedkoopste plaatsen in de nachttrein. Kamertje lijkt een beetje op zo’n treinkamertje uit de Harry Potter trein, maar dan met 3 bunkbeds aan beide zijden. Cape en ik hadden de topbeds. Was erg hard, maar zoveel beter dan de bus en heb nu ook normaal kunnen slapen! We kwamen ‘s middags aan in bigcity Hanoi en zijn naar het hotel gelopen. Geen taxi’s meer haha. Het hotel zag er goed uit en Jake en Cissie waren er ook al. We hebben Hanoi even verkend en werd een trip naar Halong Bay geboekt. We zijn op een cruise gegaan..nja cruise..voor Vietnemasen misschien, maar voor ons lijkt het alsof de boot elk moment kan zinken. Eenmaal aan boord konden we het interieur zien en de kamertjes en konden we toch niet echt klagen over deze cruise. Eten was al in de prijs en de maaltijden waren echt ongelovelijk big! Kan hier een weeshuis mee voeden haha. Halong bay staat bekend al seen van de 7 wereldwonderen. We zijn hier wezen kayaken, naar een uitkijkpunt kelopen (426 treden omhoog) en zijn door een grot gelopen. Het weer was iets minder, het was erg mistig maar al met al was het best een leuke tour. We hebben nu de beste plekken in het zuiden en midden van Vietnam gezien en moeten nu alleen nog het noorden doen. En dat kan je het beste doen op de motorbikes! In Hanoi hebben we twee motors gehuurd met een backpack achterop en zijn we aan een 12 daagse roadtrip begonnen door Noor Vietnam. Voor de mensen die in Bangkok of een andere plek zijn geweest waarvan je denkt wow dit is een arm land..Wacht tot je Noord Vietnam ziet. Ik dacht alles gezien te hebben na de Floating market in Bangkok, maar Noord Vietnam heeft me echt een lesje geleerd.
Sommige wegen, die zelfs op de kaart staan, zijn niet afgemaakt en sommige zelfs niet geasfalteerd. Letterlijk modder met keien en rotsen waar je overheen moet rijden. Heb tijdens deze trip ook zeker niet altijd kunnen genieten, omdat ik te gefocust was niet dood te gaan haha. De eerste dag op de motor kreeg ik al een zere reet nae en uur en dacht toen al “hoe ga ik dit de rest van de roadtrip overleven”, maar met wat breaks was het eigenlijk nog best te doen. De trip ging door de bergen en vaak was het zo koud en mistig dat we maar 5 meter voor ons konden zien. We hebben regen gehad en waren helemaal doorweekt en koud. We waren niet echt goed voorbereid op dit weer qua kleding. De mensen hier spreken helemaal geen Engels, zelfs niet in de hotels. Dus vragen om de prijs en een kwamer was best moeilijk, maar ook best een uitdaging.
En dan wil je eten…dat is ook weer een missie hier. Ze eten hier in Vietnam echt van alles wat te eten valt..dus ook hond, geit en paard. Ik heb hier mijn eerste gebraden hondenkop op een markt gezien! Bij elke maaltijd hebben we gevraagd wat voor dier het was, want we wilden geen hond. Maar er word op alles ‘ja’ geschud, want die mensen spreken geen woord Engels, dus weet niet 100% zeker alles kip, pork of beef was…
Kippen liggen hier levend, vastgebonden op de kraampjes en varkentjes zitten opgepropt in een klein kooitje. Was best vreemd en zielig om dit te zien, maar deze mensen weten niet beter. En ik denk dat ik hier gezien heb, wat er thuis achter de schermen gebeurd.
De mensen hebben hier geen auto, alles maar dan ook echt alles gaat op de brommer of het nou groot of klein is. Zelf varkens werden achterop de brommer gebonden. Geen biggetjes, maar volwassen varkens. Palen, boomstammen ehn andere lange dingen worden achter de brommer vastbegonden en over de weg naar de juiste locatie gesleept. Ik kan je garanderen dat ze zelfs weten hoe je een Ikeakast achterop de brommer kunt vervoeren.
De kinderen helpen in de rijstvelden of met ander werk van jongs af aan en weten niet beter dan elke dag werken. Waterbuffalo’s worden hier uitgelaten, zoals wij met de paarden aan de wandel gaan. Noord Vietnam is zoo anders vergeleken met elk land wat ik tot nu toe heb gezien. Elkekeer dat wij door een klein dorpje reden werden we aangekeken en werd er naar ons gezwaaid alsof we beroemd zijn. De kinderen probeerden on seen High five teg even. Was in het begin best schattig, maar naar het einde van de trip werd het gewoon vermoeiend om naar iedereen te zwaaien. Zelfs volwassenen vonden me zo interessant dat ze me steeds probeerden aan te raken al was het mijn haar of gewoon mijn arm. Vrouwen met kinderen probeerden hun baby’s in mijn armen te duwen, omdat zed at blijkbaar erg special vinden. En ik als kinderfan moet daar natuurlijk niks van hebben en probeerde dit zo vaak mogelijk te vermijden. Alle Vietnamese mensen zijn wel erg grappig met comminuceren. Ze denken blijkbaar dat als ze gewoon Vietnamees praten of zelfs schreeuwen dat we ze dan wel begrijpen haha.

Nou klinkt alsof deze trip niet leuk was, maar ik heb er zeker wel van genoten en ben blij dit meegemaakt te hebben. Was wel erg blij weer terug te zijn in Hanoi city, waar de meeste mensen gewoon Engels spreken!
Ik hoop dat dit niet te lang was om te lezen en sommige stukken niet te heftig. En ik hoop dat ik ook een klein beetje een message doorgeef dat we zeker niet mogen klagen met de dingen thuis…al zijn het de kleine dingetjes!
De volgende bestemming is Laos en ik zal uiteraard na wat meer avontureren weer een blog achterlaten.
Adios Amigos!





Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!